To Σήμα του 1953

Η ανάγκη ενός νέου σήματος στον βαθμό του να γίνεται άμεσα γνωστή η ιταλική εταιρεία διανομής ενεργείας σε όλα τα σημεία του πλανήτου, ήταν η αιτία του διαγωνισμού του 1952.

O διαγωνισμός

Ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε για δύο μακέττες των προϊόντων Supercortemaggiore και Agipgas, που σκοπό είχαν την διακόσμιση των στηλών που θα ετοποθετούντο στα πρατήρια καυσίμων.
Τα πρίμ του διαγωνισμού ανήρχοντο τα 10.000.000 λιρέττες και απευθύνοντο σε όλους τους ιταλούς. 

Η επιτροπή αποτελείτο από σημαντικές προσωπικότητες από τον κόσμο των τεχνών και της επικοινωνίας, πράγμα που δήλωνε την σοβαρότητα που η ΕΝΙ έδινε στο γεγονός.

Ο διαγωνισμός είχε τρομερή επιτυχία. Αρκεί να σκεφθούμε ότι παρουσιάσθησαν πάνω από 4000 μακέττες και χρειάσθησαν 14 συσκέψεις της επιτροπής για να επιλεγεί ο νικητής του διαγωνισμού.
 Πλειοψηφικώς αργότερα σε μιά συνεδρίαση τον Σεπτέμβριο του 1953 στο Μεράνο εξέλεξαν τον "Σκύλο με τα έξι Πόδια", αλλά ο δημιουργός της μακέττας παρέμεινε άγνωστος για πολύ μεγάλη περίοδο.

 Η μακέττα του Σκύλου κατ'αρχήν απεδίδετο στον Giuseppe Guzzi, στην πραγματικότητα όμως ήταν μόνο ο τελειοποιητής του έργου και όχι ο δημιουργός.
  Πολύ αργότερα και μετά τον θάνατο του απεκαλύφθη ότι ο δημιουργός του Σκύλου ήταν ο Luigi Broggini, γνωστός γλύπτης της εποχής.

 LUIGI BROGGINI. Luigi Broggini (Bαρέζε 1908 – Mιλάνo 1983) γλύπτης, σχεδιαστής και ζωγράφος.
 Συμμετείχε στο καλλιτεχνικό κίνημα Corrente της δεκαετίας του 30. Του άρεσε πολύ ο γραφικός σχεδιασμός και παρουσιαζόταν σχεδόν πάντα με ψευδώνυμο.

 
 Η ΚΕΦAΛΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

 Αναφέρεται ότι η μακέττα που παρουσιάσθηκε στον διαγωνισμό του 1953, έδειχνε το κεφάλι του σκύλου να κοιτά εμπρός και την φλόγα να εξέρχεται προς την ίδια κατεύθυνση. Εθεωρήθη όμως σχήμα πολύ επιθετικό και έτσι ετροποποιήθη έτσι ώστε να κοιτάει πίσω.

 ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

 Ο Σκύλος αρχικώς εξελέγη στην δευτέρα θέση αλλά κατόπιν προσωπικής παρεμβάσεως του Εnrico Μattei γενικού διευθυντού της AGIP επελέγη η σημερινή μακέτα.
 
ENNOIOΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΙΣ   

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η Ιταλία ξεκινά μια νέα πολιτική με στόχευση το πετρέλαιο και το υγραέριο υπό την σκέπη του φασισμού που ήθελε μια μεγάλη Ιταλία ανεξάρτητη. Ετσι το 1926 γεννιέται η AGIP (Agenzia Generale Italiani Petroli).
Ξεκινούν οι εξερευνήσεις των υδρογονανθράκων σε συνεργασία με Αλβανία, Ρουμανία και Ιράκ.
Στα τέλη του 1930 στο μοντέρνο διϋλυστήριο του Πόρτο Μαργκέρα διϋλύονται πάνω από 450.000 τόννοι, και σ'αυτό της Νεαπόλεως που ανήκει στην αμερικανική Socony Vacuum Oil Corporation 500.000 τόννοι.
Το 1936 δημιουργείται η ΑΝΙC L'Azienda Nazionale Idrogenazione Combustibili μεταξύ κράτους και Μόντεκατίνι. Ο σχεδιασμός μεγαλειώδης αφού παράγει στις εγκαταστάσεις του Μπάρι και Λιβόρνο 120.000 τόννους στο καθένα.

Το 1953 δημιουργείται η ΕΝΙ (Ente Nazionale Idrocarburi). Ο Enrico Mattei είναι ο πρώτος πρόεδρος.
Σκοπό έχει την ενεργειακή θωράκιση του κράτους, κάνοντας συμπράξεις με άλλα πλουτοπαραγωγικά κράτη. Αυτός ο τύπος συνεργασίας  με την Αίγυπτο και το Ιράκ για πρώτη φορά αναπτύσσει μεγάλη παραγωγή πετρελαίου και υγραερίου.
Ο Mattei πριν τον πόλεμο ήταν ένας μικρός αλλά ικανός επιχειρηματίας. Στην διάρκεια του πολέμου ήταν διοικητής των λευκών παρτιζάνων. Κατά την περίοδο της αντιστάσεως κατάφερε να αυξήσει τους καθολικούς παρτιζιάνους από 2.000 σε 65.000.
Την επομένη της ανεξαρτησίας 30 Απριλίου 1945, o Mattei ανακυρήσσεται έκτακτος Επιθεωρητής AGIP.
Δημιουργείται το δίκτυο πρατηρίων, ενώ συνεχίζεται η ανεύρεσις πηγών με απογοητευτικά όμως αποτελέσματα, σε τέτοιο σημείο που ο γενικός διευθυντής Enrico Mattei δέχεται την εντολή του συμβουλίου να ρευστοποιήσει την εταιρεία.
Η σωτηρία όμως έρχεται ανέλπιστα όταν ανακαλύπτεται το κοίτασμα φυσικού αερίου στην Caviaga della Val Padana.
Σπουδαίες ανακαλύψεις έχουμε και στην Ανδριατική θάλασσα. Κοντά στην Ravenna δημιουργείται το πρώτο ευρωπαϊκό κοίτασμα offshore και στη Τυνησία στο Ελ Μπόρμα ένα από τα μεγαλύτερα της Αφρικής.
Συνάπτονται νέες συνεργασιες, δημιουργείται ο αγωγός αερίου που συνδέει την Αλγερία με την Ιταλία (5.500 χλμ) και επεκτείνεται η δραστηριότητα αντλήσεως στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, την Βόρειο θάλασσα, Ν.Αφρική, Κίνα και Αραβία.
Mε την δημιουργία της ΕΝΙ ο Mattei κατέστησε την AGIP πολύ γρήγορα μια παγκόσμια δύναμη σε βαθμό να γίνει εμφανές πρόβλημα στις κλασσικές αγγλο-αμερικανο-ολλανδικές πολυεθνικές.
Αυτή η κόντρα ίσως του στοίχισε και την ζωή σ'ένα πολύ παράξενο αεροπορικό ατύχημα στις 27 Οκτωβρίου 1962.
Το μεγαλειώδες έργο μπορεί να αποδωθεί με δύο ποσοστιαίους αριθμούς. H παραγωγή το 1953 ανήρχετο σε 85.000 τόννους πετρελαίου και το 1961 είχε ξεπεράσει τους 1.400.000 τόννους. Καταλαβαίνετε τον τεράστιο φόβο που δημιούργησαν αυτά τα νούμερα στους "κυρίους" του πλανήτη.
Το 1999 η Ιταλία κατανάλωσε 93 εκατ.τόννους παράγοντας τους  5,4 εκατ.τόννους.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΙΠΠ.ΚΩΣΤΑΚΗΣ